----------------------
Taksicinin yanından ayrılıp havaalanındaki gişeye doğru yola çıkmak üzereyken telefonu çaldı. Telefonun tonu Uzun süre önce görüştüğü bir arkadaşının melodisine benziyordu, onun ile özel geçirdiği günlere istinaden birlikte seçtikleri bir parça.. Aşkın Nur Yengi den, "Ayrılmam" sarılırım hayallere... Müziğin tonuna kendini kaptırmıştı ki telefonu açması gerektiğini fark ederek açtı.
- "Alo"
- "Nora, sen misin?"
- "Evet canım nasılsın? Çok özledim seni! Nerelerdesin..?"
- "Antalyadaydım, ama şimdi kısa bir süreliğine anneme gidiyorum, havaalanındayım birazdan uçacağım :) Nerelerdesin ki kuzum ya.. Hiç aramıyorsun, ne kadar zaman geçti..!?"
- " Doğru canım, başıma gelenleri duysan öyle demezdin, yoğun bir dönem geçirdim. Neyse geldiğinde görüşürüz bende Antalyadayım.!"
- "Ciddi olamazsın! Neyse en kısa zamanda geleceğim. Görüşürüz, şimdi gitmem lazım. Öptüm kocamannn bebek. Kendine iyi bak."
- " Görüşürüz canım benim, öptüm."
Bir yandan otomatik açılan kapının önüne gelip, küçükken yaptığı muziplikleri hatırlayarak, hızlı hızlı yürümeye başladı. Güvenlik kontrolleri, ve sonunda bilet gişesinden biletini alarak ve uçağa bindi.
Standart uçuş prosedurleri ardından, yanına aldığı minik şekerlerden birini ağzına atarak ve dışarıdaki bulutları seyre dalarak, Nora'nın sürpriz aramasını düşünmekteydi. Kendi kendini yargılar pozisyona girmemek için çaba sarf etsede, başaramayıp. "Neden daha önceden hiç aramadım? Ne kadar güzel şeyler paylaştık, böyle bir arkadaşlığı nasıl olurda güncel meşgaleler arasında rafa kaldırmışım derken gözleri sulandı," Noracım benim ya umarım sorun yoktur. Çabucak döneceğim." Annesinin düşüncesi ile duyguları çapraz dans etmeye başlayarak kendini tutamadı ve gözyaşları süzülmeye başladı...
Gökyüzündeki dalgalar, uçağın o mekanik havası kendine gelmesine yardımcı olmadı.. O esnada servise gelen Güzel hostesin
- "İyi misiniz hanımefendi?" Sözleri ile irkilerek döndü,
- "Teşekkürler, daha iyiyim, su alabilir"miyim?"
- "Tabi hanımefendi, buyurun mendil, ıslak mendil belki lazım olur. Suyu da hemen getiriyorum" Diyerek ayrıldı.
Gözyaşlarını işaret parmağı ile silerek, hayat seni yaşamak hem güzel hemde neden bu kadar acı verici diye düşünmeden edemedi...!
Uçak inişe geçmişti. Ceketi kucağında inişi bekledikten sonra, neredeyse koşarak indiği uçaktan sonra aynı tempo ile hava alanından çıkarak taksiye bindi.
Adresi söyler söylemez. Gözyaşlarına hakim olamadı. Hostesin verdiği peçete ile gözlerini silerek, en sinir olduğu kısım gerçekleşmişti, burun akıntısı.. "Ağlamaktan bu yüzden nefret ediyorum!! " diyerek mırıldandı, kendi kendine..
Pencereyi açar ve hava değişimi için hafif rüzgarı kendine gelmesine yardımcı olmuştu. Gözlerindeki kırmızılığı sorun etmeyerek, makyajını tazeler ve yolun bitmesini beklemeye başladı.
Sonunda tanıdık yerler gözükmeye başlamıştı, derken evini gördü. Heyecanlanarak doğruldu.
- " Tamam burası" diye seslenir taksi şöförüne.
Ücretini ödeyerek, hop diye atabadan atladı...
Evleri Krem turuncu renklerle boyanmış güzel bir apartmanın 4. katındadır. Apartman güzel bir bahçenin ve sitenin içnde güvenlik ile korunmaktaydı. Güvenliğin;
- "Dila Hanım Hoşgeldiniz"
- "Hoşbulduk mehmet Efendi, nasılsınız görüşmeyeli?"
- "Teşekkürler çok iyiyim çalışıyoruz işte iş güç.Pardon beklettim, hemen açıyorum kapıyı"
- "Teşekkürler" diyerek gülümser ve apartman girişine doğru yürüdü.
Asansörün basık havasını hiç sevmediğinden merdivenlere yönelerek ve neredeyse merdivenleri ikişer üçer çıkmaya başladı...
Kapıya geldiğinde bir derin nefes alıp zile bastı..
"dididididididddddddddd"
Kapı aralandı...Ve Nora! Annesi ile birlikte karşısındaydı... Heyecandan bir çığlık attı.....
- "İNANMIYORUM YAAAAAAAAA! Delimisiniz siz çok korktum..! Neler aklıma geldi, ilahi anne... Sen de mi...!"
- "Kızım geç geç içerde konuşuruz" diyerek gülümsedi. "Olaylar biraz karışık anlatırız"
- "Ya tamam konuşuruz" bir yandan da ayakkabılarını çıkartmaktadır.
İkisine sımsıkı sarılarak
- "Ay çok özlemişim yaaa, deliler sizi.." diyerek gülüşürler ve içeriye girerler..
