Not defterinden "başlıksız"

Issız toprakların vaad edilmiş güzelliklerinin hayalinin gerçekliğini arar gibi dolanırken, ayaklarına bulaşan çamurun ironisi neşesini yerine getirmiş gülümsemesine sebep olmuştu..

Ağlamaklı çehresi kendine "çamura da battık, mutluluğu ararken" cümlesinin dışavurumcu realitesi ile yüzleşti.

Kendine gülümsedi..

Huzur Ve Müzik

Müziğin büyülü Tınısında hislendiğin zaman ansızın,
Can Atilla bestesinden çıkan o en içten tınıyı duyar gibi...

Hissetmek..

Gözlerini kapattığında,
kumsala uzanmanın teninde bıraktığı kum-un hissini..

Sahile vuran dalganın Tenine dokunuşunu..   bıraktığı ıslak kuru, soğuk sıcak ürpermenin verdiği melankolik içlenmenin aslında, huzur olduğunu!

Aldığın nefesin ruhunu temizlediğini hissetmenin, o arınmışlık duygusuna bıraktığı an-ı yeniden yaşamak gibi....

Duyguların/duygulanımın..... gökkuşağını yaşatır gibi..                                                                             

Not:  Can Atilla... parçası ekte...sizlerle. Gerçekten şahane bir müzisyen.

Eski sokak oyunlarımız. Yakan Top

Çocukluğumuzda oynadığımız ve oynarken de çok eğlendiğimiz oyunlardan biridir. "Yakan Top"

Oyun şu şekilde oynanır. Eşit sayılarda yada eşit güç dengesinde, "bazen çocukları da dahil edip yarım can muamelesi de yapardık" :) 2 Takım oluşturulur.

Takımların biri ortaya, biri de eşit sayıda bölünerek karşılıklı olabilecek şekilde hizaya geçerler.
İhtiyaç duyulan nesne her zaman ki gibi köşeleri olmayan herkesin peşinde koştuğu Top'dur :) Bu oyunda ondan kaçmamız gerekiyor.

 b takım"1/2"                                   a takım "tüm ekip"                              b takım "1/2"


Amaç : B takım oyuncularının A takım oyuncularını, teker teker topla belirlenen hizayı geçmeden "yerde vuruş mesafesi çizilmelidir, heyecanla unutulabilinir" atışlar yaparak vurmasıdır.
Bu nokta da bazı kurallar ortaya çıkıyor.

Kural 1: top yere değerek gelmeli.
Kural 2 : Havadan gelen topu yakalayan oyuncu, can kazanır. Bu can, ister vurulduğunda kendisi kullanır. İsterse de oyucnulardan istediğini "vurulmuş olanlardan" oyuna geri kazandırma şansını verir.

Kural 3: Orta takımda kalan oyuncu eğer ki tek kaldı ise, ekip aralarında belirlenen bir sayı "bu sayı oyun başında belirlenir" kadar dayanmak zorundadır. Her b takım pozisyonu, top attığında sayı bir ilerler. Belirlenen sayının "10" olduğunu varsayarsak ki genelde "20" olur :)
10 sayıyı yapan ekip yeniden oynama hakkı kazanır. Yapamazsa sıra diğer takıma geçer..


Oyunlarımız bitmez.. Bir sonraki sayı ile görüşmek üzere...

Kendime Serzeniş mi, Bu da, Ne?

Bazen yazılar yazardım sağda solda karalama kağıtlarına
acımasız sözler,
serzenişler, inat ve kinaye dolu...

Buldum geçen gün bir kırıntı gibi, buruşturulup atılmış bir köşeye eski bir çorap gibi
Açıp bakmak istedim, acaba ne yazmışım kime kızmışım diye kendi kendime bıdırdanarak..

Bu süreç çok da uzun sürmedi aslında, hemen açmaya başladım kıvrım kıvrım buruşturulmuş geçmişimi..
geçmiş zaman, di-li geçmiş zaman..
Yazmış-tı Bir köşeye atmıştı..

Açtı di-li geçmiş zamanı...

yanılmamıştım.

Yine öfke-kinaye-sitem..

fark ettim ki sevgili kağıt ve kalem..

En zor anımda yanımda bir tek siz vardınız.. Beni dinleyen anlamak isteyen,
Ve kendimi en rahat acımasızca kaleme döküşlerimi benimle paylaşan....

Bakındım sağa sola..

Mutluluk ile ilgili karalamalarıma ne olmuş diye..

Mutlu anlarımda sana nankörlük etmişim. kendime saklamışım o mutlu anlarımı.. Bencillik etmişim nedense.. Şu an hiç anlamadığım bir sebeple..

kendime serzeniş mi, bu da, ne!


03.03.2012 / 04:11

Çocukluğum..

Nasılda kolaydı çocukluk..
Tek hayalin oynamak.. Daha da çok oynamak..
Hayalini kurduğun kırmızı bisikletin alınma ümidi ile babamı umutla beklemek..
O minik tepeye çıkıp, çömelerek oynayan diğer çocukları izlemek..
İzlemek haftalarca...
O hayalin gerçekleşmesi ümidi ile..
ve işte o an!
Yeni bisiklet ile kavuşma....!
Ama kırmızı değil, olsun, bu benim bisikletim.. Demenin mutluluğunu yıllarca hatırlamak..
İşte çocukluğum..
Kısa sürede kombinasyonu çözüp,
Mini bisiklet çetesi kuruşumun hikayesi    :)

Hüzün..

Ölümün yalnız gölgesini arar buldum,
yüzümü yıkarken penceremden sızan yağmur damlasında
Sustum..
Dinledim..
Yutkundum, sessiz..
Gidişine..
Baktımm..
Yutkundum sessiz..
Hüzünlendim ani ve acı...
sıkıştı serçe kalbi misali..Kalbim..