Düşünür düşünür çıkar yol bulmakta zorlanır ruhum.
Karambole dalışlarımla ünlenir benliğim, komikleşirim bakışlarımla..
Güler geçerim bazen hayata ne olduğuna ve olduruşlarına
Varoluşla ilgili okuduklarım çerez gibi gelir...
İşte o an tıkanırım. Kilitlenirim. Bulanıklaşırım.
Yaşama dair anlam yüklemeleri yaparken kalemim, durdururum zamanı içinde kalmak arzusu ile..
Kıvrımlarında kaybolurum..Zira bir deniz kabuğunun kıvrımları kadar ince, bir o kadar detaylara bezenmiş hayata dair bildiklerim, bilmediklerimin yanında bu kadar küçükken!! Kendime şaşırırım...
O gelen bir an an-lık larım arasında gidip gelişlerimle yanlık korkumla değişim geçirir bedenim, bir bakarım deniz kızı olmuşum!!! Nasıl bir metamorfoz ise bu, o dünya benim dünyam gibi gelir.. Sonra kendimi bir kavanoza koyar, sonra kendimi seyrederken duygularımın karmaşasına alışmaktansa daha da çetrefili hale getirmeyi seçişim nedendir? ki acaba?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder