Negatif * Pozitif Karmaşası

Geçen gün fark ettim de pek bir negatif olmuşum ben.

Olayların döngülerin hep negatif kısmını görmekte üstüme yok nedense.. Sonra kendime kızdım sen böyle miydin hep ne bu karamsarlık diye? Düşündüm bir süre, nedense evet ben hep böyleydim.

Olayların ardındaki pozitif sayfaları görmektense nedense hep olumsuz olabilecek yönlerini görmek sanki bir alışkanlık halini aldı benliğimde, zira hiç ilk bakışta pozitif yanını gördüğüm olay olmamıştır. Yada çok nadirdir :)

Çok kötü bir durum olsa da bu bir birey için, çok kendini kaptırmadıkça aslında içinden pozitif bir nokta bile çıkartılabilinir.
Olası tüm negatif olaylara hazırlıklı olmak gibi :)
Ama ya her kurguda negatiflik oluşmaz ise, boşuna bir nötrolize etkisi yaratmış olmak dışında tabi ki..!

Sevinci bile tam olarak doruklarda yaşayamama sorunu oluşturuyor bu bende, hep uçlarda yürek.. Ya tabanda ya da tavanda! Nasıl bir çelişkidir anlamamışımdır yıllardır..

Orta karar yokken düşüncemde, ya vardır ya yoktur mantığımdır benim. Kısmen vardır nasıl bir karmaşadır.
"Seni seviyorum". hmm güzel bende" kısmen seni seviyorum." ups bu ne demektir ki!!

"Sana her zaman desteğim" hmm ii bakalım "bende ara sıra desteklerim seni" muallaka sürükleyen tonda yaklaşımlar..

Net cevap adamıyım ben, varsan varım, yoksan yokum.

Her olaya her kurguya bahane uydurulması nedense haz almadığım bir noktadır. Keşke daha açık ve daha az kırılgan olabilsek! hayat daha mı kolay olurdu ne?